Veerkracht uit Kabul

Vandaag maak ik kennis met Zahra, een 17 jaar Afghaans meisje die deze zomer vanuit Kabul naar Nederland is gevlucht. Haar ouders en jongere zusje bleven achter en zijn ondergedoken. Zahra heeft kortgeknipt haar, in tegenstelling tot de meeste vrouwen in Afghanistan, geen hoofddoek om en sport al haar hele jeugd. Haar grote stimulator is haar vader, die sporten ook voor meisjes belangrijk vindt. Ik spreek haar kort, maar leer al iets meer over haar drijfveren en hoe ze is opgegroeid.

De vader van Zahra stimuleert zijn dochter om te actief te bewegen en naar Engelse les te gaan. “Als je er meer als een jongen uitziet, dan val je minder op, zei mijn vader. Dat vond ik prima, want dat lange haar, de hoofddoek en lange jurken vind ik maar onhandig. Zeker op de fiets waarmee ik naar Engelse les ging.” Een meisje op een fiets, dat zie je nergens in Kabul. Zelf denkt Zahra dat ze de enige was in heel Afghanistan.

“Ik ben veel nageroepen en ook wel gepest, zelfs door mijn leraar Engels. Dat is niet altijd makkelijk, maar ik wil een voorbeeld zijn voor alle moslimmeisjes. Zeggen dat je zelf keuzes kan maken, of je wilt sporten, je haar lang of kort wilt hebben en of je wel of niet gaat studeren. Mijn moeder is daarin ook fanatiek, zij kreeg nooit de kans om te leren en in vrijheid op te groeien, ze stimuleert mij mijn dromen na te jagen.”

Zahra is zonder ouders naar Nederland gekomen. Gelukkig heeft ze wel haar oom en zijn gezin. Zij wonen net als zij in het tentenkamp van Heumensoord. Ondanks de liefde die ze van hen krijgt, mist ze haar ouders en vooral haar vader enorm. “Als ik aan hem denk moet ik huilen, ik hoop dat hij, mijn moeder en zusje snel hiernaartoe kunnen komen. Ondertussen doe ik er alles aan om te blijven sporten en Nederlands te leren.”

Op de atletiekbaan in Nijmegen wordt Zahra onder de hoede genomen van oud-Nederlands atletiekkampioen Miranda Boonstra. “Het enige wat ik wil is haar blij maken en ik zie hoe gretig ze is. Sinds kort traint ze tweemaal per week mee in mijn studentengroepje. Het mooie is dat er al een prille vriendschap met een studente is ontstaan. Ze appen met elkaar en binnenkort gaan ze samen iets leuks doen. Zahra: “Het is zo lekker om samen te sporten en niet als buitenstaander te worden gezien. Ik vergeet nooit meer mijn eerst hardlooprondjes op de atletiekbaan. Het was magisch; hardlopen in een omgeving waar niemand je aanstaart of commentaar geeft omdat je vrouw bent, kort haar hebt en aan sport doet. Nu weet ik hoe het is om je echt vrij te voelen.”

Miranda vertelt dat ze Zahra graag aan Sifan Hassan wil voorstellen. Als dat gebeurd kan het niet anders dan een bijzondere ontmoeting worden. Ik ben ook benieuwd hoe de vriendschap tussen de Nederlandse studente zich ontwikkelt. Want niets lijkt belangrijker, als je vlucht en je familie en hele sociale leven achterlaat, dan nieuwe vriendschappen sluiten. Je weer ergens thuis en welkom voelen. Met Miranda, de Nederlandse studente en school zijn de eerste stappen gezet.

KRO-NCRV Kruispunt maakte een uitzending over de evacuees uit Kabul