Chrissy

Gevonden op Kreta. Verscholen onder een container, dorstig en vol teken veroverde ze mijn hart. Een puppy die Chrissy ging heten. Chrissy gaf liefde. Niet alleen bij leven, maar ook na haar dood. Juist toen zorgde ze voor verbinding.

Vol trots liep ze door de drukke hallen van Schiphol. Klaar om samen door het leven te gaan. Maar dat liep anders. Na vijf jaar eindigde mijn relatie van zestien jaar. Ik besloot alleen verder te gaan. Vanaf toen deelde we geen kinderen, maar een hond.

Verbonden met de man met wie ik jarenlang mijn leven had gedeeld. Geconfronteerd met ongemakken en pijnlijke herinneringen, maar ik wilde dit, voor Chrissy. Ze bleef mij de tien jaar daarna trouw en was onvoorwaardelijk in haar liefde, net als ik naar haar.

De relatie met mijn ex werd milder, maar bleef toch wat ongemakkelijk. Tot het moment dat het einde van Chrissy naderde. De gezamenlijke liefde voor ons maatje overheerste. Gevoelens van respect en medeleven; alleen wij konden kleur geven aan haar afscheid.

Nieuwe liefdes stonden aan de zijlijn, troostend, maar onwetend van de vele herinneringen. Dit moesten we samen doen. Zelfs na haar dood maakte Chrissy verschil. Een waardig afscheid van mijn lieve hond en de zesentwintig jaar van contact met mijn ex.